Bleach Rebirth of Souls İnceleme

Bleach Rebirth of Souls’un PC inceleme kopyası, Bandai Namco tarafından Atarita’ya gönderilmiştir.

Selam! Bugün sizlerle klasikleşmiş uzun animelerden birisi olan Bleach markasının yeni oyunu Bleach Rebirth of Souls‘u incelemek üzere karşınızdayım. Manga ve anime kültürüyle içli dışlı olanların mutlaka ismen bildiği Bleach serisini merak eden ve ilgilenen kişileri buraya alalım! Açılış kısmını daha fazla uzatmadan genç Ichigo’nun macerasına atılalım, ne dersiniz?

2001 yılından başlayan hikâye, günümüzde oyuncularla buluşuyor

Bleach, 2001 yılında manga severlerle buluşmuş; 2004’te de animeye uyarlanmıştır. Belli bir neslin büyürken izlediği animelerden birisidir. Şahsen uzun animelerle pek samimiyet kuramayan benim bile belli bir yere kadar izlediğim tek uzun animedir. İnsan ve ruhlar alemi, beraberinde İspanyol esintileri içerikte bol bol bulunmakta. Kendini bildi bileli ruhları gören ve onlarla iletişim kurabilen Ichigo’nun yolu ölüm meleği olan Rukia ile kesişiyor. Liseli Ichigo’nun bundan sonra hayatı eskisi gibi olmuyor.

366 bölümlük olan ana serisinin 196. bölümüne kadar gelmiş olsam da animeyi en son 6 sene önce izlediğim için takdir edersiniz ki hikâyeye çok da hakim değilim. Fakat hatırladığım kadarıyla oyun, kabataslak da olsa hikâyeye sadık kalarak ilerliyor. Yani Bleach serisine aşina olmasanız bile hikâyeyi takip ederek neler olup bittiğini öğrenmeniz ve anlamanız mümkün. Fakat belirtmekte fayda var: Oyunu oynarsanız Bleach’in ana serisindeki her şeyi öğreneceksiniz. Yani animeye başlamak istiyorsanız ve hikâyeyi düzgünce öğrenmek istiyorsanız oyunu oynamak çok doğru bir seçenek olmayabilir. Çevrimiçi dövüş sekanslarında da doğrudan karakterler ve güçlerini göreceğiniz için her türlü sürpriz bozan bir yaklaşım olacaktır.

Bleach serisini merak ettirecek unsurlar bence nedir, sayayım: Biraz rahat ve atarlı ama duygusal da diyebileceğimiz ergen bir erkeğin kendini bir anda ruhlar aleminde kapışırken bulması. Ona eşlik eden bilmem kaç yüz yaşında olmasına rağmen genç kız görünümündeki oğlandan daha atarlı ölüm meleği. Abartılı ifadeler harici genel olarak anime havasına çok sahip olduğunu söyleyemem. İspanyol esintileri ve ruh alemiyle ilgili şeylerle uğraşırken, abartılı aksiyon sahnelerini saymazsak, çok da klasik bir anime yapısında değil diyebiliriz. Gerçi günümüzde animeler zaten sanırsam daha modern bir hâl alarak bu olgudan iyice uzaklaştı. Yaklaşık 5 senedir doğru dürüst düzenli anime izlemediğim için çok aktif takip edemedim. Eğer yeni animelerle daha içli dışlıysanız belki Bleach’i anlatış şeklim size çok yatkın gelmeyebilir.

Maskesini çıkartıp tekrar takan, sonra tekrar çıkartıp tekrar takan… “Böyle Arrancar mı olur kardeşim?” demeyin, yok tabii.

Bleach Rebirth of Souls bir 3 boyutlu dövüş oyunu. Dilerseniz hikâye modunda Bleach serisine giriş yapabilir, dilerseniz de yapay zekâya ya da oyuncuya karşı mücadele verebilirsiniz. Ana hikâyede Ichigo olarak oynarken yan hikâyelerde anlatılan karakterin kendisi olarak ya da mücadele modunda dilediğiniz bir karakterle de oynamanız mümkün. Karakterden karaktere seriye uygun şekilde yetenekler ve bankailer de değişmekte. Seriye uzaksanız bankai’yi ulti açma gibi düşünebilirsiniz.

Oyun, dövüş sekanslarında bizi özgür bırakarak belli bir açık alanda hareket edebilmemizi sağlıyor. Düşüncede gayet güzel bir oluşum. Böylece hızlı aksiyon sekanslarında epik sahneler çıkabiliyor. Fakat hareket durumu sıçrarken bile belli bir sınıra sahip olduğu için savurduğumuz düşmanımız çok uzağa gittiğinde onun yanına var, vur, et derken yapısı tekrara düşer düşmez sıkıntılı bir hâl alıyor. Ya da sıkıcı mı demeliyim? Daha doğru olacaktır. “Ovalıyorum, ovalıyorum, çıkmıyor.” reklamı gibi, bunda da “Sıçrıyorum, sıçrıyorum, olmuyor.”.

Bazı anlarda böyle mini minnacık bir şeyim de kocaman bir işi yapmaya çalışıyorum gibi hissettim. Ya da böyle bir şeyi ittirmeye çalışıyorum da irice bir şey alnıma parmağını yaslamış ve bu beni durdurmaya yetmiş gibi hissettim. Öyle bir his işte… Ama yine de benim böyle dediğime bakmayın, bu tarz dövüş oyunlarıyla içli dışlıysanız ve seviyorsanız belki bunu da sevebilirsiniz. Özellikle hızlı anlarda bu sıçrama durumunu göz ardı edersek keyifli bir oynanışa sahip olduğunu söyleyebilirim. Oynanış videolarına mutlaka bir göz atmanızı isterim. Tek benim düşüncelerimle oyunu listenize alıp almayacağınıza karar vermenizi doğru bulmuyorum. Lütfen görsel olarak da araştırın!

Oyunun klavye ve fare ya da oyun koluyla çok da bir fark yarattığını düşünmüyorum. Bu bahsettiğim sıçrama sorunu oynadığımız araçtan ziyade oyunun kendisiyle ilgili olduğu için başka bir olumsuzluk yaşamadım. Fakat yine de çoğunlukla oyun koluyla oynamayı tercih ettim. Bu tarz dövüş oyunlarında gerçek anlamda hareketimizin bir parmağımızın altında olmasını daha çok tercih ediyorum. Bir yerden bir yere gitmenin dayanılmaz bıkkınlığını göz ardı edersek düşmanımızı kıstırıp pata küte daldığımız vakitlerde aşırı zevk aldım. Bence ben zaten kolay memnun edilebilen bir oyuncuyum. O yüzden dövüş sekanslarına yine kendiniz bir göz atarsanız daha doğru olacaktır.

Bol bol sinematik izlediğimiz, Bleach’in hikâyesine, dövüşlere ve yürümelere doyamadığımız bir yapım olmuş

Oyunun hikâye modunun 4’te 3’ü sinematik, 4’te 1’i dövüş sekansı olarak geçmekte. Yani çoğunlukla sabit durup olan bitenleri izlemenizin gerekeceğini bilmekte fayda var. Tabii ki de bunları geçebilirsiniz fakat hikâye modunun o zaman anlamı kalmaz diye düşünüyorum. Anladığım kadarıyla kimisi ses konusunda sorun yaşıyormuş. Müzik ya da konuşma seslerinin yüklenmemesi, oyunu sessizce tecrübe etme gibi sıkıntılar sıkça yaşanıyormuş. Ben bunları yaşamadım. Fakat benim yaşadığım daha tatsızdı. Oyunun açılmaması, hatta açılış ekranı ve sinematik kısımlarında devamlı çökme problemini yaşadım. Oyunu ilk tecrübe etmek için indirdiğim süreçte uzunca bir süre oyuna giremeyeceğimi düşündüm, yani o kadar fazla yaşadım bu durumu. Fakat sonrasında çökme durumunu çok sık yaşamadım, yine de arada bir oldu. Ki bahsettiğim süreçte vakit oldukça geçti yani güncellemeyle henüz çözülebilmiş bir sıkıntı değil maalesef.

Oyunu ilk başta İngilizce seslendirme ile tecrübe etmeye başladım. Sinematik sekanslarda bir olmamışlık, bitmemişlik ya da cilalanma ihtiyacı göze çarpıyordu. Bunun belki seslendirme farkından ötürü olabileceğini düşünerek Japoncaya geçtim. Japoncaya geçmek kesinlikle çok doğru bir karardı fakat dediğim şey tamamen sıfırlanmadı neticede çünkü daha çok animasyondan kaynaklı bir durumdu. Anlık bir görüntü değil de oyunun çoğunu kapsadığı için daha kaliteli yapmalarını tercih ederdim.

Oyun genel olarak Bleach’in havasına gayet sadık. Seslendirmenler aynı, müzikleri ve görsel tasarımları da havaya uygun. Sinematikle ilgili söylediğim durum belli bir yere kadar alttan alınabilecek düzeyde. Animasyonun cilalanması gerektiğinden bahsetsem de modellemeleri gayet başarılı bulduğumu belirtmem gerek. Fakat neticede bir oyunu oyun yapan şey mekanikleridir. Ve bir dövüş oyunu olarak Bleach’in süreklilik koruyacak kadar mekaniklerini başarılı kullanabildiğini düşünmüyorum. Bana kalırsa çok daha fazla potansiyele sahip bir yapım.

Bleach serisine bir yerden giriş yapmak isterseniz ve dövüş sekanslarından çok matah bir beklentiniz olmayacaksa, Rebirth of Souls şans verilebilir bir yapım. Keza arkadaşlarınızla ya da başkalarıyla dövüşmek isterseniz de keyif alabilirsiniz. Mobilde ve bilgisayarda da olan Bleach Brave Souls’u çok uzun zaman oynamış birisi olarak tamamen aynı demesem de benzer yapıda gelişme unsurları da içermekte. Keza çevrimiçi dövüş kısmı için kişileştirilebilir profil ve arka plan gibi özellikleri de bulunmakta. Ruh puanlarımız ve ruh kristallerimiz gibi ögelerimiz gelişmemizde yardımcı oluyor. Ruh puanlarıyla kendimize bu geliştirme ya da kozmetik ürünlerini sağlıyoruz. Böylece karakterimizin gücünü de arttırıyoruz. Yani gelişmek önemli!

Sizi bilmem ama bu oyun uzun zamandır ertelediğim ve bastırdığım Bleach sevdamın körüklenmesine neden oldu. Sevdiğim açılış şarkılarına dönüş yaptım, nostaljik havayı oradan da yakaladım. Sanırım animesine devam etme vaktim geldi. Belki bu sizin için de bir mesajdır, ne dersiniz? Benim favorileri açılış müziklerim ALONES ve D-tecnoLife’tı. Sizinkiler nedir? Ya da favori karakterleriniz kim? Benim Rukia’ydı. Sürpriz bozar gibi olmasın ama Ichigo ile olmadıklarını öğrenince çok bozulmuştum. Sizde de öyle olmuş muydu? Yorumlarda oyun ya da genel olarak Bleach hakkında konuşmak isterseniz bekliyorum. İncelemem bu kadardı. Umarım soru işaretlerinizi giderebilmişimdir. Sürpriz bozmamak için hikâyeye çok değinemedim, bu seferlik benden bu kadar! Bir sonraki yazıma kadar görüşmek üzere. İyi okumalar ve iyi oyunlar dilerim. Hadi; siz yeni yazıya, ben de yeni oyuna! Sağlıcakla kalın.