The First Berserker: Khazan İnceleme

The First Berserker: Khazan’ın PlayStation 5 inceleme kopyası, Nexon tarafından Atarita’ya gönderilmiştir.

The First Berserker: Khazan’da geçirdiğim yaklaşık 50 saatin, yüksek kalp atışlarının ve Khazan’ın intikam yolculuğunda yüzleştiğim tam 37 ‘’boss’’un ardından oyunun incelemesi ile karşınızdayım. Yakın zamanda geride bıraktığımız mart ayının son günlerinde piyasaya sürülen The First Berserker: Khazan nasıl olmuş, gelin birlikte bakalım.

The First Berserker: Khazan, souls-benzeri bir oyun olsa da tanıdık olduğumuz türden bir hikâye anlatımına ev sahipliği yapıyor.

The First Berserker: Khazan oynarken beni en çok şaşırtan nokta, oyunun hikâye anlatımı için tercih ettiği doğrudan akış oldu. Çünkü bildiğimiz üzere souls oyunları, çok detaylı ve ilgi çekici bir evren üzerine kurgulansa da her zaman üstü çok kapalı bir hikâye anlatımı benimser ve her detayı kurcalamayıp araştırmalar yapmadıkça bu hikâyeye dair pek bir şey öğrenemeyiz. The First Berserker: Khazan, souls-benzeri bir oyun olsa da bunun dışına çıkmış ve doğrudan bir hikâye anlatımı benimsemiş. Bu hikâyeyi oldukça detaylı da anlatmış.

Oyunun Dungeon Fighter Online (DNF) evreninde geçtiğini ve bu evrenin hikâyesinin 800 yıl öncesini konu aldığını oyunu bitirdikten sonra öğrendim. Yani oyunun hikâyesini tam anlamıyla deneyimlemek için konu alınan bu evrene dair hiçbir şey bilmenize gerek yok. The First Berserker: Khazan, zaten bütünüyle en baştan deneyimlemeniz için oluşturulmuş. Bilmeniz gereken her şey, oyun içerisinde aktarılıyor ve hikâye akışı, oyunun en çok beğendiğim noktalarından bir tanesi oldu.

Ana karakterimiz Khazan’ı Ben Starr seslendiriyor. İmparatorluğun Büyük Generali Khazan, hainlik iftirası ve işkenceyle karşılaşıyor. Ölümden kıl payı kurtulduktan sonra Kılıç Hayaleti ile yaptığımız ittifak doğrultusunda bilinmezlik ve acımasızlık dolu bir intikam yolculuğuna çıkıyoruz. Artık bir cinnetkâr olan karakterimizin, ihtişamlı generallik günlerinden, tek varlığı intikam olan bir savaşçıya dönüşümünü izliyoruz. Sizler için herhangi bir sürprizi kaçırmadan hikâyeden ancak bu kadar bahsedebilirim sanırım. Tabii intikam dedim diye klasik klişe hikâyelerden bir tanesi ile karşılaşacağınızı düşünmenizi istemem. Bence Khazan’ın hikâyesi hem evreni hem karakterleri hem de oyun içerisinde sürekli olarak yüzleştiğimiz gerçeklerle birlikte sürprizlerle dolu ve her detayı öğrenmesi gerçekten çok keyifli.

Dolayısıyla oyunun bu konuda gerçekten başarılı olduğunu düşünüyorum. Özellikle Khazan karakteriyle bütünleşince ve yan karakterlerle kurduğunuz ilişkiler genişledikçe kendinizi gerçekten de oyunun içerisinde buluyorsunuz. Bu da oyunun bize sunduğu eğlenceye ek bir motivasyon oluyor tabii ki. Khazan, souls oyunlarının hikâye akışına farklı bir bakış açısı getirmiş. Ben çok beğendim.

Verdiği keyif kadar acımasız ve beklediğimden çok daha zor bir yolculuğun bana göz kırptığını fark ettim.

Öyle ahım şahım bir oyuncu değilim, sıradan bir oyun severim işte. Benzer türde oyunları da fazlasıyla beğenirim. Sektördeki favori türlerimden bir tanesidir. Souls herkese göre değildir, zevk meselesi tamamen. Ama bence Khazan da souls türünde oyun oynayan herkese göre değil. Oyun; erken, orta ve son düzlük olmak üzere üç aşamaya ayrılıyor ve bu üç aşama da bana bambaşka duygular yaşattı. Erken aşamada bu zamana kadar deneyimleyeceğim en zor maceralardan bir tanesine doğru yelken açtığımı ve artık kaçışı olmadığını fark ettim.

The First Berserker: Khazan’ın erken aşamadaki acımasızlığı ve ‘’boss’’ların – yazıda bundan böyle başdüşman olarak bahsedeceğim – zorluğu beni dehşete düşürdü. Aklınızda olsun ki oyun erken aşamada adeta sabrınızı sınamak adına ‘’bilinçli’’ bir zorluk skalası kurgulamış. Ee tüm bu başdüşmanlar gerçekten harika tasarlandığı için kızamıyorsunuz da! Her biriyle çarpışmak, o mücadeleye girişmek ve savaş meydanını deneyimlemek cidden eşsiz deneyimler yani. Lakin erken aşamadaki denge sıkıntısı, başdüşmanların bitmek bilmeyen saldırıları veya tuhaf hareketleri değil de savaşları gereksiz uzatan devasa can barları diyebilirim. Oyunun erken aşamada oyuncuya sunduğu eşyalar ve keşif materyalleri pek fazla olmadığı için bu aşamada hem hasarınız hem mananız hem de saldırı gücünüz az olduğu için bu savaşlar pek uzun sürerken, ilk hatanızda en baştan başlamanız gerekebiliyor. Şaka yapmıyorum, 10 dakikanın üzerinde süren savaşları gördüm bu oyunda.

Neyse konumuza dönelim. Orta aşamaya geldiğimde biraz umudu kesmiştim açıkçası. İçimden bir ses, ‘’Kendine niye eziyet çektiriyorsun, kolay zorluğa alsana işte!’’ derken, – yeri gelmişken belirteyim, oyunda kolay ve normal zorlukları olmak üzere iki seçenek bulunuyor. Normal, bizim klasik souls işte, kolay da artık pes edenler için konulmuş olacak ki bir kere kolaya alınca bir daha Normal’e geri dönemiyorsunuz – bir yandan da ‘’Ben bu mücadeleden alnımın akıyla çıkacağım!’’ diye kendimi gaza getiriyordum. Siz, siz olun, zorluk değiştirmeyi aklınızdan dahi geçirmeyin. Çünkü 42 defa denediğiniz düşmanı kesmenin tadı gerçekten bambaşka! Nereden bildiğimi sormayın.

Şaka bir yana, oyunun orta kısımlarını, erken aşamalara nazaran daha dengeli bulduğumu söyleyebilirim. Sanki erken aşamayı bir çeşit sınav olarak tasarlamışlar da sadece bu gaddarlığa dayananlar oyunun keyifli saatlerine layık görülmüş gibi yani. Ha, bu zorluğu dengelemek de tamamen size bağlı. Öncelikle oyunda sınıf seçimi falan yok. Zaten karakterimiz ve yapabildikleri belli. Üç ana silah seçeneğimiz var. Bunlar; mızrak, çift kılıç ve büyük kılıç. Ben bam güm saldırmak yerine düşmanlarla mesafemi korumayı sevdiğim için oyunun en erken aşamasında oynanış stilimi mızrak üzerine kurgulayıp ilk 20 saati bu silahla geçirdim. Sonra baktım artık mızrak ile olmayacak, daha güçlü bir set dizmem gerekiyor derken direkt çift kılıca geçtim ve bu noktadan sonra oynanış deneyimim gerçekten rahatladı diyebilirim.

Ben, oyundaki en güçlü silahın kesinlikle çift kılıç olduğunu düşünüyorum. Hem üzerine kurgulanabilen sinerjilerin çeşitliliği hem de yetenek ağacında yer alan yetenekler bakımından gerçekten çok güçlü. Ne yalan söyleyeyim büyük kılıcı denemedim bile çünkü ağır oynanışlar hoşuma gitmiyor. Lakin kurcaladığım kadarıyla çift kılıcın kısa sürede çıkardığı hasarı, ikisi de çıkaramıyor. Tabii ben oyunun orta ve son düzlüklerinden bahsediyorum. Erken aşamada doğru düzgün eşya bulunmadığı için en etkili bulduğum mızrağı kullanmayı tercih ettim.

Öyle zor zor diyerek gözünüzü korkuttuğuma bakmayın, oyunda ilerledikçe zorluğun düştüğünü hissediyorsunuz. Tabii 30-40 saat dayandıktan sonra ama olsun. Çünkü silahlarınızda tamamen ustalaşıyor, komboları benimsiyor, oyundaki en iyi eşyaları bulmaya başlıyorsunuz. En önemlisi, kendi oynanış stilinizi keşfetmiş oluyorsunuz. Bence bu tarz zorlu deneyimlerdeki birincil unsur, oyuncunun kendi oynanış stilini keşfetmesine müsaade etmek. The First Berserker: Khazan, bu konuda sizi gerçekten özgür bırakıyor. Oyunda üç silah olduğunu söylediğim için yapabileceğiniz sinerjilerin çeşitli olmadığını düşünmeyin. Çünkü her silahla yapabileceğiniz çok farklı oynanış stilleri ve kombolar var. Bunu seçmek tamamen size kalıyor.

İşte oyunun son düzlüğü, oyunun size tamamen borçlu olduğu o keyfin ve güç fantezisinin doruk noktası oluyor. Hikâyenin temposu yükseliyor, bölgelerin kalitesi artıyor, keşiflerin ödüllendirmesi tavan yapıyor, en önemlisi de düşman çeşitliliği sizi hiçbir zaman hüsrana uğratmıyor. Ben, özellikle bu son düzlükte inanılmaz keyif aldım ve The First Berserker: Khazan’ı bitirdikten sonra fark ettim ki ‘’Bitsin de kurtulayım şu çileden’’ diye başladığım oyun beni o kadar içerisine dahil etmiş ki hiç bitmesin istiyorum. Hani bazı oyunlar vardır ya bitirdikten sonra kısa süre de olsa bir boşluğa düşersiniz, işte Khazan bende tam olarak o etkiyi yarattı. Kesinlikle gelmiş geçmiş en iyi souls-benzeri oyunlardan bir tanesi olduğunu ve hikâye metodları dahil bazı noktalarda türe katkıları olacağını düşünüyorum ki hepsine değineceğim.

Yan görevler, ilginç tercihler ve bölüm tasarımlarına dair diğer detaylar.

The First Berserker: Khazan’daki yan görevlerin benim için büyük bir hayal kırıklığı olduğunu söyleyerek başlamak istiyorum. Ana akışı bu kadar özenli tasarlanmış bir oyunun yan görevlere gösterdiği ilginin daha fazla olmasını beklerdim açıkçası. Oyunda The Crevice adında bir ana üssümüz bulunuyor ve bu ana üs, souls oyunlarındaki klasik güvenli ev mantığını görüyor. Edindiğimiz dostlar buraya geliyor, geliştirmeler yapılıyor ve görevlere doğru yolculuklar gerçekleşiyor gibi düşünebilirsiniz. Buradaki portallar aracılığıyla bölgelerde bulunan görevlere giriyoruz. Yani oyunda bir görev sistemi bulunuyor. Tabii bunu öyle apayrı bir şey gibi düşünmeyin her şey yine bir bütünmüş gibi entegre.

Ana bölümleri tamamladıkça, aynı ana bölümlerin içerisinde geçen yan görevler açılmaya başlıyor fakat bu yan görevler çok nadir örnekler dışında herhangi bir şekilde yeni bir bölümde veya mekanda geçmiyorlar. Ana bölümdeki kaynakları kullanarak, farklı bir pencerede çok daha kısa serüvenler sunuyorlar. Yani geçtiğiniz bölgeler tamamen tekrar üzerine oluyor. En kötü kısım ise yan görevi tamamlarken aynı ana bölümlerde olduğu gibi bir başdüşman ile karşılaşmanız gerekiyor ve bu başdüşmanlar tamamen ana görevlerdekilerin birebir kopyası veya güçlendirilmiş basit düşmanlar oluyorlar. İsimleri, kıyafetleri ve diyalogları değişik oluyor sadece. Hareket skalaları ve diğer her şey tamamen aynı.

Dolayısıyla oyuna dair beni en çok negatif etkileyen unsur bu yan aktiviteler oldu. İyi yanları yok mu? Var. Yan görevlerin anlattıkları hikâyeleri çok beğendim. Her biri evrene ve karakterlere dair çok daha fazla bilgi edinmemize, Khazan’ın etrafındaki insanları tanımamıza, bağ kurmamıza olanak sağlıyor. En önemlisi de bizi inanılmaz güçlendiriyorlar. Oyun, en büyük ödüllendirmeyi yan görevlere sağlamış diyebilirim. Dolayısıyla yan görevleri yapmak, buralardaki her şeyi en ince ayrıntısına kadar keşfetmek çok önemli. Emin olun ki topladığınız tüm bu eşyalar bir gün işinize yarıyor ve oyun sizi hiç beklemediğiniz bir anda ödüllendirebiliyor.

The First Berserker: Khazan’ın ilginç bulduğum ve daha önce türün hiçbir örneğinde görmediğim basit ama oldukça etkili bir yönü var. Başdüşmanlarla savaşırken yaptığımız her deneme için Lacrima – oyundaki ruh sisteminin ismi – kazanıyoruz. Yani bir başdüşmanla savaşırken öldüğünüz kısma göre her denemede bir miktar Lacrima elde ediyorsunuz. Bu da onlarca deneme yapacağınız bir savaşta ek seviye almanıza ve o savaşa daha da güçlenmiş bir şekilde girebilmenize olanak sağlıyor. Bir nevi gidip güçlenmek için farklı düşmanlarla uğraşma derdini azıcık da olsa ortadan kaldırıyor. Bence şık ve klasikleşmesi gereken bir ekleme.

Oyundaki silahlardan ve oynanış sinerjilerinden bahsettim fakat eklemem gereken bir nokta var ki oyundaki her eşyanın bir seviye sistemi var ve siz seviye atladıkça bulduğunuz eşyaların değeri de sürekli olarak artıyor. Yani set bonusu veren zırhınız bir süre sonra çok düşük seviye kalabiliyor. Oyun, ilerleyen aşamada açılan bir seviye yükseltme sistemine sahip ama ben bunu çok yetersiz buldum. Yani en azından zırhlar için. Silahlar için seviye yüksetme yine eh işte olsa da zırhtaki defans artışı şaka gibi olduğu için çok gereksiz kalıyor. Seviye sisteminin nasıl olduğunu merak ediyorsanız da bulduğunuz yüksek seviyeli bir eşyayı feda ederek mevcutta kullanmakta olduğunuza belirli bir seviye atlatıyorsunuz.

The First Berserker: Khazan’da başdüşmanlarla savaşırken size destek olacak bir ruh çağırabiliyorsunuz. Bu aslında birçok souls oyunundan bildiğimiz bir sistem fakat Khazan’da biraz farklı. Genelde ‘’summon’’ sistemini belirli yan görevler doğrultusunda yoldaşlarımızı çağırabildiğimiz veya direkt herhangi bir karşılığı olmadan ek destek amaçlı kullanabildiğimiz örneklerle görüyoruz. Mesela Elden Ring’te bulunan Mimic Tear, yeterli geliştirmeyi yapınca inanılmaz güçlü bir hâl alıyordu. Hah, işte Khazan’daki ‘’spirit’’ yani ruh sistemi biraz daha farklı ve bence ek katkı olarak Mimic’in yanına dahi yaklaşamaz.

Ana dövüşlerde size yardım edecek ruh çağırmanın oyun içerisinde bir bedeli var ve bunun için bir eşya birimi oluşturulmuş. Bu eşya birimi hem ruhu çağırmada hem de ruhu güçlendirmede kullanıldığı için ilk etapta biraz yokluğunu çekebiliyorsunuz fakat sonradan elinize gereğinden fazla geçmeye başlıyor. Tabii ki bu birimi kazanmak için sürekli olarak haritada gezerken karşınıza çıkan portalları açmalı ve çok mini bir ‘’boss’’ olan farklı ruhlarla savaşmanız gerekli. Yani bu sistem tamamen bir ‘’grind’’ üzerine kurgulanmış. Ruhların da bu ana dövüşlerde pek bir işlevi olmadığını söyleyebilirim. Dövüşlerin hepsi zaten çok uzun sürüyor ve bu ruhlar 6 dakikalık savaşın en fazla 30-40 saniyesinde hayatta kalabildikleri için herhangi bir faydaları olmuyor. Ne kadar yükseltme yaparsanız yapın pek bir etkisini göremiyorsunuz. Bence ruhların bu alandaki etkisi daha fazla olabilirdi ve bu kadar işlevsiz olmamalılardı. Bu ruhları tam seviyeye yükseltmek için gereken ‘’grind’’ın fazlalılığı da epey bir abartı olmuş açıkçası. Hiç çağırmasanız daha iyi.

Bölüm tasarımlarına gelecek olursak da oyunun bölümlerdeki navigasyon şemasını beğendiğimi söylemek istiyorum. Herhangi bir şekilde yolumu bulamama veya oyun içerisinde kaybolma durumu yaşamadım ki oyunda neredeyse yapılabilecek her şeyi yaparak ve keşfedilebilecek bütün eşyaları toplayarak bitirdim. Oyunu atmosfer ve görsellik açısından da kuvvetli buldum. Anime tarzını gerçekten güzel işlemişler. Bazı bölümlerde aradığınız ihtişamlı manzaraları bulsanız da bunların sayısı biraz az. Yine de bölüm çeşitliliği açısından gerçekten başarılı bir oyun. Keşke yan görevlerde de bunu sürdürselermiş. En azından bölüm içerisinde kapalı olan ve keşfedemediğimiz bölgelerde geçebilirlerdi. Böyle tamamen tekrar üzerine kurgulanıp bunu ayrı bir görev olarak sunmaları bende hoş bir izlenim bırakmadı. Belki bu yan görevleri de ana görevin içerisine yerleştirerek tekrar sorununu çözebilirlerdi ama ayrı görev olarak yer alıyorlar. Yine de oyun, evrenini gerçekten çok güzel yansıtıyor.

Son Sözler

The First Berserker: Khazan, genel itibarıyla çok beğendiğim harika bir deneyimdi. Oyuna biraz zaman verip size sunduğu her şeye adapte olduktan sonra oynanış tarafında da ne kadar zengin olduğunu görüyorsunuz. Hikâyesinin kuvvetli olduğundan zaten bahsetmiştim fakat oyun ses konusunda da müthiş. Karakterlerin seslendirmeleri, çevre etkileşimi, sürpriz zamanlarda ortaya çıkan şahane müzikler derken beni hayal kırıklığına uğrattığı ufak tefek kısımlar dışında gerçekten unutulmaz bir maceraydı Khazan. Souls türünü çok seviyorsanız ve kendinizi zorlu bir mücadele sınamak istiyorsanız bir şansı hak ediyor.

Daha fazla bu tarz içerikler için oyun incelemeleri sayfamıza göz atabilirsiniz.